Tłumaczenia: English, Deutsch, Español, Français, Italiano.

V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego jest szkołą średnią o wieloletniej tradycji. Powstało na mocy rozporządzenia cesarza Austrii Franciszka Józefa I w roku 1871 jako I Cesarsko-Królewska Wyższa Szkoła Realna w Krakowie. Powstanie szkoły o profilu politechnicznym z polskim językiem wykładowym miało wielkie znaczenie dla istniejącego bez własnego państwa narodu polskiego.

       Szkoła bardzo szybko osiągnęła wysoki poziom nauczania, a to dzięki wybitnym nauczycielom, wśród których byli znani geografowie, filolodzy, historycy, matematycy i malarze - częstokroć profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego czy Akademii Sztuk Pięknych.

       W latach autonomii Galicji (1860-1914) Wyższa Szkoła Realna w Krakowie uchodziła za jedną z najlepszych w Galicji. W roku 1896 siedziba Szkoły została przeniesiona do budynku przy ulicy Studenckiej 12, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego. W latach I wojny światowej (1914-1918) w budynku szkoły mieścił się szpital wojskowy. Wielu naszych uczniów walczyło w szeregach Legionów Polskich, a w latach późniejszych na wszystkich frontach wojennych podczas utrwalania niepodległości Polski.

       W roku 1921 Szkoła zmieniła nazwę na VIII Państwowe Gimnazjum Matematyczno - Przyrodnicze im. Augusta Witkowskiego. Kontynuowano dobre tradycje z czasów galicyjskich, przy czym priorytet zaznaczył się głównie w dziedzinach matematyki i fizyki. O wysokim poziomie nauczania niech świadczy fakt, że uczniowie naszej Szkoły byli przyjmowani bez egzaminów wstępnych na Politechnikę Lwowską, posiadającą najwyższe notowania w kraju. W latach II wojny światowej (1939-1945) Szkoła została kompletnie zdewastowana, a wielu jej profesorów i uczniów poniosło męczeńską śmierć. Szkoła odrodziła się zaraz po zakończeniu działań wojennych - już w roku 1945 pierwsi uczniowie zdali maturę. Trud odbudowy szkoły po II Wojnie Światowej podjął Dyrektor Edward Pawłowski.


       W roku 1956 nastąpiła - ostatnia już - zmiana nazwy, która utrzymała się do dziś - V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego. Począwszy od lat 50-tych Szkoła zaczęła się rozwijać coraz prężniej, lepiej i wspanialej,
w czym zasługa jej ówczesnego dyrektora - mgr. Stanisława Potoczka. To między innymi dzięki jego zabiegom powstał znany nie tylko w Krakowie Teatr Szkolny, który w ciągu 17 lat swego istnienia dał 20 premier i 500 przedstawień, które obejrzało ponad 100 tysięcy widzów.

       Spośród 12 dyrektorów Szkoły szczególny wkład dla jej rozwoju wniósł piastujący tą godność w latach 1971-1991 mgr Mieczysław Stefanów. To za jego czasów Szkoła wszechstronnie się rozwinęła, stając się jedną z najlepszych i najbardziej znanych w Krakowie. Stworzono klasy o profilu humanistycznym (pierwszy raz w Polsce południowej), językowe i matematyczne UJ. Tradycją szkoły stały się znakomite wyniki osiągane corocznie przez młodzież w konkursach i olimpiadach przedmiotowych. Od wielu lat utrzymujemy również kontakty ze szkołami średnimi w całej niemal Europie, m.in. Hiszpanii, Francji, Niemczech.

W 1992 roku XVI dyrektorem V LO im. A. Witkowskiego w Krakowie został mgr Stanisław Pietras – nauczyciel fizyki. Przypadła mu w udziale trudna rola kontynuowania tradycji z czasów swoich poprzedników. Już pierwsze lata pracy były okresem przeobrażeń i unowocześniania oblicza V LO z zachowaniem nawiązywania do tradycji, poszanowania wychowanków i nauczycieli którzy tworzyli historię tej szkoły. Jedną z ważnych inicjatyw było założenie w 1995 r. Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół V LO im. A. Witkowskiego. Pomaga ono w podtrzymywaniu więzi emocjonalnych z naszymi wychowankami. Szkoła śledzi losy swoich absolwentów. Odbywają się częste spotkania z okazji rocznicy matury, a ściany zapełniają się tablicami pamiątkowymi poświęconymi pamięci profesorów i zasłużonych wychowanków.

Troska o estetykę i nowoczesny wizerunek szkoły była i jest „oczkiem w głowie” dyrektora St. Pietrasa. W ciągu 20 lat udało się pomyślnie przeprowadzić sporo inwestycji obejmujących zarówno poważne remonty budynku oraz terenu wokół szkoły. Już w 1995 r. liceum zostało podłączone do nowoczesnej sieci internetowej, co przyczyniło się w dalszej kolejności do stworzenia dużej bazy dydaktycznej (2 pracownie informatyczne, pracownia chemiczna , biologiczna, sale lekcyjne wyposażone w tablice interaktywne, pełna komputeryzacja szkoły). Ogromnym przedsięwzięciem był remont dachu, wymiana okien i odnowa elewacji, adaptacje piwnic na sale lekcyjne, odnowienie dziedzińca szkoły, na którym powstały ogródki z ciekawą roślinnością i możliwością wypoczynku na pięknych stylizowanych ławkach. We wszelkich inwestycjach widać wielką dbałość o każdy element, który jest nawiązywaniem do tradycji i historii szkoły. Historyczne wnętrza przeplatają się z nowoczesnym systemem pracy. Ostatnią dużą inwestycją było uruchomienie w 2010 roku windy, która otwiera drzwi naszej szkoły osobom niepełnosprawnym, remont sali gimnastycznej oraz wdrożenie dzienników elektronicznych.

Priorytetem we wszystkich działaniach V LO jest troska o ucznia, o rozwój jego indywidualnych zdolności i zainteresowań, pomoc w rozwijaniu talentów i pasji. Służą temu wszelkie inicjatywy podejmowane przez grono pedagogiczne (obozy naukowe, akcje charytatywne, wymiana międzynarodowa, projekty naukowe i warsztaty; teatr, PIWO, Wszechnica Witkowskiego, chór szkolny, Tydzień Nauki im. Prof. R. Zapały, itd.) Wyniki, jakie młodzież osiąga w nauce oraz konkursach olimpijskich, nieustannie owocują przyznawaniem stypendiów MEN oraz nagród edukacyjnych miasta Krakowa. Szkoła tworzy  ,,kuźnie" olimpijczyków, a zarazem warunki dla rozwijania pasji, nie pozostawiając samemu sobie żadnego z uczniów.

Wyrazem pozycji, jaką ma V LO, jest nie tylko notowana nieustanna popularność wyrażająca się dużą ilością kandydatów do klas pierwszych, ale również uznanie we wszelkiego rodzaju rankingach.

 

Dyrektorzy Szkoły:

1. Marceli Studziński (1871-1888)

2. Karol Brzeziński (1871-1877)
pierwszy kierownik zakładu

3. Jan Mazurkiewicz (1877-1882)

4. Jan Lenartowicz (1882-1887)

5. Ludomił German (1887-1889)

6. Alojzy Szarłowski (1889)

7. Hugo Zathey (1889-1895)

8. Roman Spitzer (1895-1896)

9. Ignacy Petelenz (1896-1910)

10. Jan Dziurzyński (1910-1921)

11. Jan Paczowski (1921-1933)

12. Edward Pawłowski (1933-1939, 1945-1951)

13. Bronisława Berger (1951-1954)

14. Stanisław Potoczek (1954-1972)

15. Mieczysław Stefanów (1972-1992)

16. Stanisław Pietras (1992 - …)