Nowa odsłona bookcrossingu

Drodzy Zakładnicy! Początki były skromne – pod stołem w wypożyczalni pojawiły się książki, które można było zabierać do domu i zostawiać kolejne. Z czasem książek było tak dużo, że przestały się mieścić, toteż dzięki uprzejmości Dyrektora Szkoły i Rady Rodziców zakupiono stylowe i pojemne regały, które znajdziecie naprzeciwko biblioteki. Dla niewtajemniczonych – bookcrossing polega na swobodnej i bezpłatnej wymianie książek, czyli można przynieść przeczytane książki i zabrać do domu interesujące pozycje.

Lecz niestety – na nieboskłonie czytelniczego raju pojawiła się ciemna chmura – niemile widziany przez szkolnych purystów językowych anglicyzm! W trosce o zachowanie czystości języka ojczystego niniejszym ogłaszamy KONKURS NA NAZWĘ ZAKŁADOWEGO BOOKCROSSINGU!

 

Wymyślamy zamiennik słowa „bookcrossing” – oryginalny i zabawny, może nawiązywać do tradycji V LO.
Wysyłamy propozycje na adres: biblioteka@v-lo.krakow.pl do 30 IX 2023 r.
Czekamy na rozstrzygnięcie konkursu 4 X 2023 r.
Jeśli nasza propozycja wygra, odbieramy nagrodę niespodziankę.

Biblioteka V LO z przyjemnością ogłasza, że konkurs na nazwę szkolnego bookcrossingu został rozstrzygnięty.

Otrzymaliśmy wiele inspirujących propozycji, nie tylko od uczniów, lecz również absolwentów szkoły (co nas cieszy, bo dowodzi, że do zakładowej biblioteki chętnie się wraca, nawet na studiach). Oto kilka z najciekawszych pomysłów: Spółdzielnia książki, Zielona księgarnia, Książkobranie, Wędrowny księgozbiór, Książkoteka.

Zwycięzca jednakże mógł być tylko jeden. Po długich naradach jury w składzie: pan dyr. M. Chruściel oraz zespół biblioteki V LO podjęło decyzję o przyznaniu pierwszej nagrody i wyróżnienia.

Zwyciężczynią została absolwentka V LO, obecnie studentka pierwszego roku medycyny, Maria Majkowska, z nazwą:

PRZYBIJ „PIĄTKĘ” NOWEJ KSIĄŻCE

Jury doceniło również pomysł Olafa Stanaka z klasy 1A, Książkowe mosty, za który otrzymuje wyróżnienie. Olaf jako jedyny prócz propozycji nadesłał też jej uzasadnienie, które bardzo ujęło komisję konkursową. Oto jego fragment:

Książkowe mosty to wyrażenie, które symbolizuje głęboki związek między ludźmi dzięki literaturze. (…) „Niech wymiana książkami stanie się mostem między tymi, którzy kochają czytanie” - L.M.Montgomery

Bardzo dziękujemy za udział wszystkim uczestnikom, a Marii i Olafowi serdecznie gratulujemy i zapraszamy po odbiór książkowych nagród - niespodzianek, naturalnie do biblioteki.

Wszystkich zaś zapraszamy do systematycznego brania udziału w akcji Przybij „piątkę” nowej książce!
 

Biblioteka V LO włącza się w Miesiąc Języka Ojczystego, organizując tradycyjny XXII konkurs Mistrz Ortografii V LO. W tym roku tematem przewodnim dyktanda będzie życie i twórczość Witolda Gombrowicza, Patrona Roku 2024.
Kiedy? We wtorek, 12 marca o godz. 10.00.
Gdzie? W auli szkolnej.
Wszystkich chętnych prosimy o wysłanie swojego zgłoszenia do 10 marca:
https://forms.gle/4ZY1B4yEi3DKjgpk6
Zaproszenie kierowane jest przede wszystkim do uczniów, ale będzie nam miło, jeśli skorzystają z niego również nauczyciele.

Zwyciężczynią XXII edycji konkursu Mistrz Ortografii V LO została Jagoda Radke z kl. 2h, drugie miejsce zajęła Dobrochna Kołoczek z kl. 2a, a na trzecim miejscu uplasował się Antoni Mazur z kl. 2g. Poziom na podium był bardzo wyrównany, gratulujemy!
Uczestników konkursu, którzy chcieliby obejrzeć swoje prace, zapraszamy do biblioteki. Poniżej tekst dyktanda: 

Twórczość Witolda Gombrowicza od najwcześniejszych realizacji miała przede wszystkim rysy awangardowe, modernistyczne, podchodzące do tradycyjnych, rodzimych narracji z przewrotnością. Należałoby jednak zauważyć, że tak w dramatach jak i prozie,  bazował pisarz na gatunkach popularnych, uważanych przez ówczesnych bez mała za poślednie.
Czynił to zresztą bardzo konsekwentnie i nad wyraz świadomie. Ba, przyznawał się, iż nierzadko marzył, a nawet czuł głęboką potrzebę napisania „złej powieści”.  Ślady owych „złych” gatunków obracały się na szczęście pod jego piórem w twory jeśli nie oryginalne, to co najmniej osobliwe: „Pornografię” skonstruowano wedle schematu powieści
prowincjonalnej, „Trans-Atlantyk” to pastisz szlacheckiej gawędy. Ale i schemat kryminalny często był przez Gombrowicza używany jako oznaka wykorzystania świadomości gatunków do metaforyzowania nimi pewnych idei. W debiutanckiej antologii gombrowiczowskiej krótkiej formy „Pamiętnik dojrzewania” odnajdujemy takąż właśnie, gatunkową perłę, którą – choć przy arcymistrzu Gombrowiczu brzmiałoby to sucho i niepełnie – dziś można by nazwać opowiadaniem antykryminalnym.
Oto sędzia śledczy H. udaje się do położonego nieopodal wiejskiego majątku przyjaciela K. w celu uregulowania niecierpiących zwłoki spraw urzędowych. Pomimo uprzedniego telegramu, na stacji nie czeka nań nikt; gdy po długotrwałych perturbacjach dociera do celu, jest na dodatek przyjęty chłodno niczym niepożądany gość. Domownicy podczas wyjątkowo po „gombrowiczowsku” sztywnego obiadu wyznają wreszcie, iż pan K. zmarł w nocy, jak twierdzi medyk – na serce. Owszem, wszechobecny dookoła konwenans i bon ton nakazuje śledczemu ujrzenie „zezwłoku” i oddanie mu ostatniej czci, jednakże sędzia jest na co dzień śledczym, więc śmierć traktuje dystyngowanie i zdecydowanie na chłodno.
Dodatkowo jeszcze podkręcony podejrzanym, w jego mniemaniu, zachowaniem szacownej familii, natenczas przeprowadza oczywistą kalkulację: jest trup, jest zdenerwowana rodzina – a jeśli tak, to wystarczy dowieść, że musiał być i mord. Sędzia wchodzi w swą rolę nader gorliwie, i naraz, w okamgnieniu, wszystkie wydarzenia ostatnich godzin układają się w klarowny spisek: nienadaremnie zbyt długo trzymano go przed drzwiami; nie bez kozery wszyscy dookoła mówią półsłówkami; nieprzypadkowo wdowa niedługo przed śmiercią małżonka wyprowadza się ze wspólnej sypialni. Na domiar wszystkiego jest i poszlaka mocniejsza: trup karalucha, obrzydlistwo, pod łóżkiem zmarłego. Nietrudno zgadnąć, że sam denat niechybnie został uduszony.
(Te daleko idące i szalone dedukcje, ubrane dla niepoznaki w przewrotne gry logiczne, zamieniają się w końcu w gorzkie psychodramy kolejnych domowników, chcąc nie chcąc, pod wpływem stresu i presji, unaoczniających poniewczasie kolejne, skrywane grzeszki. Gombrowicz poprzez doprowadzenie konwencji kryminalnej do absurdu, piętnuje konwencje wszelkie jako puste i krępujące nas. Także kwaśno komentuje autor drzemiącą w nas nie najgłębiej potrzebę manipulacji drugą osobą i układania świata pod własne dyktando – nawet wbrew faktom.
Miniaturę tę wielokrotnie adaptowano scenicznie, zawsze trzymając się literalnej, wiktoriańskiej przestrzeni opowiadania z suspensem. To o tyle istotne, iż wówczas daje odbiorcy namacalne przekonanie, że kryminalne archetypy są bardzo nośne i mocno zakorzenione w kulturze. Bo przecież każdy kryminał jest wariacją najpierwszej chyba przypowieści ludzkiej: o Dobru, Złu, i tym, w jakich proporcjach należy je brać.)
Na podstawie: https://www.portalkryminalny.pl/content/view/580/65/, dostęp 8.03.2024 r.

 

Mistrzem Ortografii V LO w roku szk. 2022/2023 został Natan Danel z kl.1c. Drugie miejsce zajęła zeszłoroczna zwyciężczyni, Marta Telega z kl.4c, a trzecie - Jagoda Radke z kl. 1h. Zostały przyznane również wyróżnienia dla zdobywców kolejnych dwu miejsc, a więc dla Aleksandry Barskiej z kl. 4a oraz Ignacego Lippy z tej samej klasy. Tradycyjnie doceniamy determinację Prof. Piotra Kmiecika, który po raz drugi zmierzył się z wyzwaniem ortograficznym, osiągając wielce zadowalający wynik.

Zwycięzcom serdecznie gratulujemy, wszystkim uczestnikom dziękujemy za obecność i zapraszamy do wzięcia udziału w kolejnej, XXII edycji konkursu.

Jako temat przewodni tegorocznego dyktanda Samorząd Uczniowski zaproponował życie i twórczość Jadwigi Zamoyskiej (Patronki Roku 2023).

Treść dyktanda:

W biografii Jadwigi Zamoyskiej nie brak superciekawych i zaskakujących faktów.
Z urodzenia warszawianka, z wyboru – paryżanka, urodzona w trakcie trwania powstania listopadowego, zmarła w międzywojniu w Kórniku.

W jej życiu niebagatelną rolę odegrało małżeństwo. Nie lada siurpryzą będzie najpewniej wiadomość, że Jadwiga wyszła za mąż za brata swojej matki, pułkownika, a później generała, Władysława Zamoyskiego, czołowego działacza Hotelu Lambert. Ni stąd, ni zowąd Zamoyski zakochał się w o 28 lat młodszej od siebie siostrzenicy. Po przezwyciężeniu oporów Jadwigi
i uzyskaniu dyspensy papieskiej, pojął ją za żonę w Halle 14 października 1852 roku. Ten mariaż był skądinąd związkiem jak na owe czasy partnerskim, w którym Jadwiga potrafiła się zrealizować i doskonalić. 

W 1882 roku Jadwiga, podówczas wdowa, założyła Szkołę Domowej Pracy Kobiet, zwaną też Zakładami Kórnickimi. Była to pierwsza w kraju szkoła gospodarstwa domowego dla dziewcząt. Powstała najpierw w zaborze pruskim w siedzibie Działyńskich i Zamoyskich
w Kórniku pod Poznaniem, ostatecznie przeniosła się do Kuźnic.

W szkole brakowało czasu na nicnierobienie czy szwendanie się w tę i we w tę, gdyż program obejmował naukę prania i prasowania, porządków domowych, gospodarstwa domowego
i podwórzowego, prowadzenia buchalterii. Godziny popołudniowe przeznaczone były na czytanie oraz lekcje religii, historii Polski, śpiewu chórowego i pogadanki pedagogiczne. Nie mitrężono czasu na błahostki, romansidła, czy krotochwilne utwory.

Współczesnych uczniów zatrwożyłaby wieść, że uczennice opisywanej szkoły miały tylko ośmiotygodniowe wakacje. Nie były też upoważnione do przedłużania wyjazdów, ani do wyjeżdżania w innych niż określone porach roku.

Tryb życia w Zakładzie był wręcz ascetyczny, dość powiedzieć, że dziewczętom wolno było przywieźć tylko książki do nabożeństwa i podręczniki szkolne. Struktura społeczna dziewiętnastowiecznego Zakładu była różnorodna, trzyoddziałowa. Do pierwszego trafiały dziewczęta z domów bogatych i średniozamożnych. W drugim oddziale, gdzie obowiązywał co najmniej trzyletni kurs nauki, uczyły się dziewczęta z rodzin o niższym uposażeniu, pracowite szlachcianki i mieszczki, które wcześniej ukończyły szkołę elementarną. Do trzeciego oddziału, gdzie nauka trwała od trzech do pięciu lat, trafiały ubogie, ale hoże i chyże dziewczęta wiejskie po ukończonej szkole ludowej, pragnące wyuczyć się zawodu.

Należy przyznać, że tryb życia w Szkole Jenerałowej były ostry, niemniej niebudzący sprzeciwu. Szkoła cieszyła się pochlebna opinią w oczach władz kościelnych i świeckich. Wyroby wychowanek z chlubą prezentowano na wystawach, jak również sprzedawano. Także restauracja i kawiarnia, prowadzone przez „Cepculki”, jak potocznie nazywano uczennice
z powodu noszonych przez nie białych czepków, były odwiedzane przez turystów przybywających w Tatry. 

 

Na podstawie: 

https://www.jacekptak.com.pl/szkola.domowej.pracy.kobiet.html  dostęp 18.02.2023 r.

 

Biblioteka szkolna z przyjemnością ogłasza, że w konkursie na recenzję książki dla młodzieży przyznano następujące wyróżnienia:

1 miejsce – Gabriela Skalniak z klasy 3H za recenzję książki „My, dzieci z dworca ZOO” Christiane F.

2 miejsce – Joanna Ziembla z klasy 1C za recenzję książki „Trzy kroki od siebie”  Rachael Lippincott

Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy!

Wyniki Konkursu Mistrz Ortografii V LO

16 grudnia 2021 r. odbyła się dwudziesta jubileuszowa edycja dyktanda Mistrz Ortografii V LO. Tegoroczne dyktando, jubileuszowe po trzykroć: dwudzieste, zorganizowane w roku 150 rocznicy powstania V LO w Krakowie i przeprowadzone w Roku Lema – w stulecie urodzin autora – okazało się być nie lada wyzwaniem dla uczestników konkursu. Zawodnicy reprezentowali jak zawsze wysoki poziom, nikomu jednak nie udało się napisać dyktanda bezbłędnie.

Zwyciężczynią okazała się Marta Telega z kl. 3C, miejsce drugie zajął Marcel Fabiańczyk z kl. 3Bg, a trzecie – Lena Dubas z kl.2F .

Wynik identyczny z najlepszą uczestniczką dyktanda otrzymał również prof. Piotr Kmiecik, który tym samym otrzymał tytuł honorowego zwycięzcy konkursu.

Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy i zapraszamy na kolejne dyktando za rok!

W marcu 2021 r. rozpisany został konkurs na ekslibris Biblioteki V LO. Wzięło w nim udział sześcioro uczniów: Aleksandra Kowalska, Barbara Malinowska, Gabriela Skalniak, Zuzanna Chat, Jan Miechowicz i Katarzyna Bednarczyk. Wszyscy przedstawili ciekawe propozycje ekslibrisów, niestety, zwycięzca mógł być tylko jeden. Z przyjemnością ogłaszamy, że oficjalnym ekslibrisem naszej biblioteki został projekt Aleksandry Kowalskiej. Zwyciężczyni gratulujemy! Zwycięski ekslibris znajdziecie powyżej, zaistniał on już w formie pieczątki i pojawiać się będzie na wewnętrznej stronie okładki naszych najcenniejszych książek.

Jako rzecze Wikipedia:

Ekslibris (łac. ex libris ‘z książek’) – znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami) albo nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą, zadrukowaną kartką, przyklejoną do wyklejki na przedniej części okładki. W prostszej formie może to być np. pieczątka. Ekslibris pełni funkcje: informacyjną, identyfikacyjną i ochronną, poświadcza, że egzemplarz należy do danej osoby prywatnej lub instytucji. Wskazuje na swojego właściciela symbolem lub motywem np. takim jak: herb, godło, odznaka, motto bądź grafika zamówiona specjalnie na potrzebę danego ekslibrisu. Pełni też funkcję estetyczną.